Toen je jong was en de zorg van je ouders nodig had, wie was er toen voor jou?

Was er ruimte voor jou, werd je gezien en gehoord?

Wanneer je ouders zijn opgegroeid in een omgeving waar het tonen van emoties niet normaal was, te pijnlijk, dan is de kans groot dat zij dit ook niet kunnen doen bij hun eigen kinderen.

Voor een kind is het heel moeilijk en verwarrend om ouders te hebben waarbij hun gedrag afwijkt van wat ze uitstralen. Je kan als kind heel goed aanvoelen dat er onderhuids spanningen of verdriet bij je ouders aanwezig zijn en in de war raken wanneer je ouders dit niet tonen.

Dit geeft een onveilig gevoel er klopt iets niet.

Je ontwikkelt als kind dan strategieën om je veilig te voelen. Dit komt in de plaats van de ruimte en tijd om jezelf te ontwikkelen en zelf te voelen wat jij nodig hebt. Je bent als kind de hele tijd aan het peilen hoe je ouders zich voelen en wat je kunt verwachten.

In mijn praktijk zie ik veel volwassenen die als kind een kei geworden zijn in het aanvoelen van wat hun ouders voelen, wat hun ouders uitstralen. Enkel en alleen om te kunnen overleven, zich veilig te voelen, om zich te garanderen dat de ouders voor hun zorgen. Ze zijn geen kind meer, maar doen dit nog steeds.

Ze zijn een kei in aanvoelen wat er om hun heen gebeurt, als overlevingsstrategie.

Deze volwassenen zijn daardoor altijd naar buiten gericht en krijgen alles binnen wat er om hun heen gebeurt, wat die ander voelt en nodig heeft.

Merk je dat je steeds voor die ander aan het zorgen bent, enorm goed voelt wat die ander nodig heeft? De gevoelens van die ander kunnen voor jou zelfs maken dat je jezelf niet fijn voelt, alsof het jouw gevoelens zijn.

Mensen vinden het heerlijk dat je zo goed kan zorgen en vragen je keer op keer om hulp.

Maar wie zorgt er voor jou?

Heb je ooit geleerd om voor jezelf te zorgen? Kun je voelen wat jouw lijf nodig heeft? Voelen wat jouw gevoelens zijn en weet je wat je daarmee moet doen?

Weet je wat je lijf je verteld wanneer je zo moe bent en je buik steeds opblaast?

Niet goed kunnen voelen wat je lijf nodig heeft maakt dat je ook niet voldoende voor je lijf kan zorgen.

Emoties die niet gevoelt worden verdwijnen niet zomaar, je slaat ze op tot ze vanzelf weer omhoog komen. Komen deze emoties omhoog, dan voelt dat niet fijn, onbewust ga je dit uit de weg.

Hierdoor ga je iets doen om niet te voelen, onbewust.

Herken je dit:

Na een dag continue bezig zijn, hard aan het werk en maar door en door, voel je je niet fijn. Je eet om maar niet te hoeven voelen of je neemt een glas wijn of eigenlijk een fles wijn. Een sigaret helpt ook zo goed, even dat moment voor jezelf, de tv aan alles wat maar even afleidt. Het helpt niet echt, dat weet je zelf ook wel, maar het moment is zo fijn.

Heb je allerlei lichamelijke klachten? Een buik die steeds opblaast als een ballon of diarree? Er kunnen in je lijf allerlei klachten ontstaan, misschien herken je dat ook wel bij jezelf. Weinig energie, niet kunnen slapen, gespannen spieren, maar aan blijven komen, etc. Je hebt hoogstwaarschijnlijk niet al deze klachten, elk lijf reageert anders en iedereen heeft andere zwakke plekken waarin klachten zich ontwikkelen. Deze klachten geven eigenlijk aan dat het bij jou van binnen niet goed gaat, dat je lijf iets nodig heeft wat het niet krijgt of dat het veel te veel van iets krijgt. Hiervoor moet je kunnen voelen. Voelen wat jouw lijf nodig heeft, wat jouw lijf aangeeft.

Herken je dit verhaal, ben je altijd voor anderen aan het zorgen en ga je daarmee flink over je grenzen? Heb je al heel lang klachten aan je lijf, je buik en heb je werkelijk geen idee meer wat je hiermee kan?

Besef dat je het allemaal niet alleen hoeft te doen. Wanneer je als kind niet geleerd hebt om te voelen wat jij nodig hebt en al je hele leven je emoties weg aan het drukken bent dan is er meer nodig dan alleen weten dat je moet gaan voelen. Dan is er meer nodig dan een lesje yoga of meditatie.

Heb je genoeg van je klachten, kies voor jezelf.

Laat mij je helpen.